Waar gaat het eigenlijk om?

Over twee weken ga ik naar Afrika. Participeren in de schoolleaderscourse en me waarschijnlijk weer heel erg realiseren hoe betrekkelijk onze problemen hier zijn. Hoe totaal onbelangrijk. Daar is honger, geen leermiddelen,  watergebrek, één boek per zes kinderen. En toch is het bizar: onze problematiek (lees mijn werk) vult mijn dagen en avonden.

Het past niet in de omvang van mijn baan, dat wat belangrijk is en opgelost moet worden. Maar... Als ik morgen ziek ben, op welk punt word ik dan gemist? Wat zou niet meer doorlopen, wat zou instorten? Niet veel, schat ik in. Omdat nieuwe energie en kracht vrijkomt als ik er niet meer ben.

Bedenk jij wel eens hoe betrekkelijk je bent, hoe betrekkelijk je werk is. Wat stort er in als je weggaat, wat gaat door? En dat waarmee je je bloeddruk verhoogt, je je hartfalen stimuleert: Is dat het waard? Wat levert het je op?

Ik maak me druk en ik weet ook waarvoor. Ik vind het écht belangrijk dat we goede studenten afleveren, die op hun beurt weer kinderen stimuleren om leuke, ondernemende mensen te worden. Die allemaal de wereld een stukje beter maken. Dat geeft me vleugels.

Tuurlijk is het idioot, misschien onnodig. Hoeft het niet zo. Maar… Ik denk dat ik daar van houd. Van de idealisten, de idioten, de mensen met lef, die uitproberen en durven. Over twee weken ga ik naar Afrika. Om opnieuw te ontdekken dat ik me veel te druk maak.

En jij?

©Wilma