Je ontdekt dat er in Nederland heel
serieus omgegaan wordt met leerplicht. De mededeling aan de leerkracht dat je
buiten de vakantie tien dagen naar huis wilt gaan, is niet voldoende. Dus ga je naar de directeur.
Die wijst jou erop dat het niet
mogelijk is, er zijn vakanties genoeg. Maar zo werkt het bij jou niet, jij kunt
het niet anders regelen dan juist in deze periode. Je voert wat redenen aan,
maar die blijken niet goed genoeg voor de directeur. Wat gefrustreerd ga je
naar huis.
Via Poolse kennissen hoor je dat de
zaken veranderen als een familielid op sterven ligt. Dat is een optie. Zij
hebben nog een brief van de dokter uit Polen liggen en je bedenkt: Dat is het. Je verandert de naam met
balpen en gaat met de brief naar school.
Maar dat was niet slim. De directeur
is het er niet mee eens, hij neemt je brief aan en geeft je geen toestemming. Je
besluit toch te gaan. Wat kan er nou zo verschrikkelijk mis zijn aan tien dagen
naar je familie te gaan. Waarbij je kind wat onderwijsdagen mist. Het is niet
fijn je kind in Nederland achter te laten, je kent nog niet zoveel mensen. En
dus ga je met je kind naar Polen, lekker tien dagen naar huis.
Terug in Nederland blijkt dit wel
problematisch. De school is het helemaal niet met jou eens.
Je zaak komt voor. Je moet naar de kinderrechter.
De papieren en gesprekken zijn wat ingewikkeld, dus je krijgt een tolk. Je
hoort dat je een strafbaar feit hebt gepleegd, dat je valsheid in geschrifte
hebt gepleegd. Daar ligt de brief met de door jou geschreven aanvulling, die je
aan de directeur hebt gegeven. Het wordt je ernstig aangerekend. Je beseft maar
al te goed dat het menens is en probeert
je te verweren. Je haalt de eerder vertelde verhalen terug: Van de spuiten die
je kind in Polen moest halen, de school die hij daar moest bezoeken en de opa
die op sterven lag. Het was inderdaad niet waar, maar je wilde gewoon graag
buiten de vakantie naar je familie. En je wist niet hoe je het aan zou pakken. Vergeefs.
Je krijgt een geldboete, een deel direct te betalen, een deel voorwaardelijk,
mocht je het nog eens in je hoofd halen.
Tik, zegt de hamer, volgende zaak.
© Wilma van Esch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten